راه های کاهش وابستگی کودک به والدین
اینکه کودکان در کنار والدین خود احساس امنیت ،آرامش و راحت بودن کند خوب است اما وابستگی بیش از حد نیز سبب می شود در آینده کودک نتواند به تنهایی برمشکلات غلبه کند و قدرت چاره یابی و عبور از مشکلات را داشته باشد.ما باید در پی حل این مشکل برآییم و با رفتارها و آموزش های خود سعی کنیم کودک خود را طوری پرورش دهیم که یاد بگیرد بتواند به تنهایی مشکلات خود را حل کند.در زیر به چند مورد اشاره کرده ایم.کاهش وابستگی کودک به والدین
شناسایی عوامل
گاهی چسبیدن کودک به شما می تواند بی دلیل رخ دهد؛ اما در بیشتر مواقع می توانید منبع آن را شناسایی کنید. بزرگ ترین عامل ایجاد کننده این شرایط می تواند تحولات و تغییرات در شرایط عادی زندگی باشد؛ برای مثال به دنیا آمدن یک خواهر یا برادر یا رفتن به یک خانه جدید.
با این حال، تحولات ساده و پیش پا افتاده که به وابستگی بچه منجر می شوند، عبارت است از: عوض کردن مهدکودک یا مدرسه، داشتن پدر و مادری که همیشه در خانه بوده و جز محل کار، به جای دیگری نمی روند یا پیوستن به یک گروه بازی یا فعالیت جدید. تغییر در روال روزمره به خاطر بیماری یا سفر هم می تواند باعث شود که بچه بیشتر به والدین اش بچسبد. به علاوه، تجربه های تکان دهنده مانند توفان، آتش سوزی یا فرار از سگ ترسناک همسایه هم می تواند از عوامل اصلی بروز این مشکل باشد!
ترس های کودک را کشف کنید
زمانی که متوجه شدید کودک تان عادت کرده مدام به شما بچسبد، باید سعی کنید درباره این مسئله با او صحبت کنید.
به هیچ عنوان احساسات یا ترس های او را نادیده نگیرید و با شفقت و محبت با او صحبت کنید. به او اطمینان خاطر بدهید که اگر بترسد و به پدر یا مادر نیاز داشته باشد مشکلی پیش نخواهد آمد. سعی کنید از طریق احساساتش، راهکارهایی پیشنهاد بدهید تا به او کمک کند؛
برای مثال، اگر از این می ترسد که به مهد کودک جدیدی برود، درباره برنامه روزانه با او صحبت کنید و به او بگویید که دقیقا چه زمانی به دنبالش می روید. سعی کنید حتما به قولی که می دهید پایبند باشید و راس زمان مقرر به دنبالش بروید تا حس اطمینان را در او تقویت کنید
لازمه ی آرامش و پر انرژی بودن
جملات زیبا اشعار دلنشین
رمز و رازهای نویسندگی
مقابله با استرس کودکان
سعی کنید با کودک خود حرف بزنید و به او نشان دهید که او را درک می‌کنید.
احساسات او را به زبان آورید و درباره آن با او صحبت کنید.
برای مثال به او بگویید: «به نظر می‌رسد ناراحت هستی. می‌توانی علتش را به من بگویی»
یا «به نظر می‌رسد هنوز بابت این اتفاق نگران هستی.» هرگز کودک را سرزنش نکنید و سعی نکنید احساس او را ناچیز بشمارید.
به او نگویید: «هنوز هم ناراحتی؟ مگر چه اتفاقی افتاده؟!»
به گونه‌ای بااو حرف بزنید که کودک بداند می‌خواهید با شما درباره‌ی اضطرابش صحبت کند.
