اسم خاص-اسم عام
اسم_عام-خاص-ذات-معنی. گاهی اسم تنها بریک فرد معین دلالت می کند . وقتی که می گوییم فریدون آمد مقصود ما یک شخص معین است. در جمله ی تهران پایتخت ایران است،تهران بر یک شخص معین دلالت می کند
اما اگر بگوییم گربه دشمن موش است مقصود تنها گربه ی خانه ی ما نیست. کلمه ی گربه اینجا بر هر گربه ای دلالت می کند. همچنین چون بگوییم شهر بزرگتر از ده است مقصود ما این نیست که بگوییم یک شهر معین از ده بزرگتر است. کلمه ی شهر به هر محلی که دارای جمعیت بسیار و خانه و کوچه و خیابان باشد گفته می شود.
اگر با اسم تنها یک فرد معین را بتوان نام برد آن را اسم خاص می خوانیم. یعنی اسمی که مخصوص یک فرد است.اگر بتوان از اسم نوعی را اراده کرد که شامل افراد متعدد باشد آن اسم اسم عام خوانده می شود
اسم خاص کلمه ای است که برای نام بردن یک کس معین یا یک چیز معین به کار می رود.
اسم عام به کلمه ای می گوییم که با آن کسان یا چیزهای همنوع را می توان نام برد.
ممکن است یک اسم خاص برای نامگذاری چندین کس یا چندین چیز به کار رود. منیژه اسم خاص است.اما چندین نفر ممکن است منیژه نام داشته باشند. رودبار اسم ناحیه ای است اما چند ناحیه در چند نقطه ی کشور ایران به این اسم خوانده می شوند.
این نکته نباید موجب شود که اسم خاص و عام را با یکدیگر اشتباه کنیم. باید بدانیم هربار اسم خاصی در گفتگو یا نوشتن به کار می بریم از آن تنها یک شخص معین و واحد را اراده می کنیم.وقتی می گوییم منیژه آمد مراد ما یک نفر است که می شناسیم و شنونده نیز با او آشناست.هرگز از ذکر اسم منیژه همه ی دخترانی که منیژه نام دارند اراده نمی کنیم.
همچنین در جمله ی من به رودبار می روم،مقصود ما رودبار معینی است،نه هر جا که رودبار نام داشته باشد.
فعل/زمان های حال و آینده/نهاد-فاعل-اسم
اسم_عام-خاص-ذات-معنی
اسم:ذات_معنی
گاهی چیزی که نام برده می شود خود به خود وجود دارد .مانند: دیوار. اما گاهی وجود آن چیز مستقل نیست بلکه در چیز دیگری است. مانند سفیدی .سفیدی نام چیزی است ،اما این چیز تنها وجود ندارد،سفیدی در دیوار یا در کاغذ یا در پارچه یا در چیز دیگری است.
گوسفند نام چیزی است که در خارج است می توان آن را دید و به آن دست زد.چنین کلمه ای را اسم ذات می خوانیم.
هوش نام صفتی است که در انسان یا در بعضی جانوران هست.هوش تنها و مستقل وجود ندارد.چنین کلمه ای را اسم معنی می خوانیم.
اسم ذات نام چیزی است که بخودی خود وجود دارد.
اسم معنی بر مفهومی دلالت می کند که وجودش در چیز دیگریست و نام حالتی یا صفتی است.
اسم کلمه ای است که برای نام بردن کسی یا چیزی به کار می رود.
اگر یک چیز یا یک کس معین را با کلمه ای نام ببریم آن کلمه اسم است و اسم خاص است.
اگر کلمه بر نوعی که دارای افراد بسیار است دلالت کند آن را اسم عام می خوانند.
اسم عام اگر نام چیزی باشد که وجود خارجی دارد اسم ذات خوانده می شود.
اگر اسم عام بر چیزی دلالت کند که وجودش در چیز دیگری است و مفهوم حالتی یا صفتی از آن اراده شود آن را اسم معنی گوییم.